Herkes her konuda nasıl konuşuyorsa tıpkı bunun gibi her kes her konuda kendisini adeta meslek erbabı görüyor. Aslında bir meslek erbabı olmak için insanın tam anlamıyla ömrü bile yetmeyecekken bizler bir koltukta birkaç karpuz taşıyan bilgelere dönüşüyor ve her konuda ahkam kesiyoruz. Hatta kimilerimiz devlet yıkıp devlet kurmaya kadar işi ilerletiyor. Milletvekili, Bakan, hatta Başbakan oluyor...
Üniversite okumak meslek edinmede en yüksek basamak değildir... Fakat meslek sahibi olmak adına en önemli lisans aşamasıdır. Bu yüzden daha ileri aşamalar olarak yüksek lisans ve doktora programları, hekimlikte uzmanlık eğitimleri vardır. Zira bir hekimin ya da herhangi bir alanda uzmanlığın kolaylıkla yetişmediğini en iyi hekimler anlar... Hatta mesleğine vakıf her meslek mensubu bunun farkındadır denilebilir...
Pekala o zaman kendi uzmanlık alanımız olmayan konularda niye başkalarının işine karışıyoruz... Bizler ne yazık ki meraklı bir milletiz... Amerikalılar uzaya gönderdikleri son robot makineye ‘merak’ adını vermişler. Onlarda bizim gibi çok meraklılar anlaşılan. Uzayın derinliklerinde, özellikle yakın gezegenlerde hayatın olup olmadığını ve diğer pek çok konuda somut bilimsel bulguları araştırmaya çalışıyorlar...
Uzaya giden Amerika kendi sınırları içinde yaşadığı pek çok çıkmaza çözüm bulamaz hale geldi... Ekonomik sıkıntılar, doğal afetler, eyaletlerin bölünmek istemeleri, ayrımcılık, ruhsal sorunlar, obezite ve daha sayılabilecek pek çok önemli konuda Amerika Birleşik Devletleri sınıfta kalmışken uzayı araştırıyor. Kendisinden vazgeçmiş bir hali var… Öyledir zaten kendi sorunlarımız varken onları aşmış gibi göstererek etrafa caka satmaya bayılırız...
Caka satarız ama kendi işimizden memnun değiliz. Örneğin Tıp Fakültesi bitirip Tıp Doktoru olmuş bir meslektaşımız hasta muayene etmeyi sevmez. Habire masa başı işlerle ve bürokratik çalışmalarla ilgilenmek ister... O hastalarla ilgilenirken kendisini kötü hisseder ve buna dar bir odada evraklarla boğuşmayı tercih eder. Ne büyük bir talihsizlik... Bazı kıdemlilerin dediği gibi enteresandır katiplik yapmak bazılarımıza hekimlik yapmaya göre daha cazip geliyor...
Yirmi üç yıldır tanıdığım hekimlik yapmayan hekim arkadaşlarım var. Üstelik İstanbul trafiğinin çilesini çekerek boğazdan karşı yakaya gelip gitmek zorunda kalıyorlar. Hayret! Bu çileyi çekmeyi hekimlik yapmaya tercih ediyorlar. Acaba yöneticilik ve liderlik yapmak bize kendimizi daha iyi mi hissettiriyor? Yöneticiliğe bağlanmışsak işimiz zor. Bir hekim için hekimlik yapmaktan kaçınıp bu trafik çilesine katlanıyor olmak kesinlikle anlaşılır değildir...
Aile hekimliğinden sonra hekimler için uzmanlığın değeri ve tercih şekli çok değişti. Hepimize rahat battı adeta. Hekimlik ideal bir meslektir. Rahat etmek ve çok para kazanmak için hekim olmadık... Uzmanlığın değeri yaş ilerledikçe daha iyi anlaşılıyor. Genç meslektaşlarımız şimdilerde geçmişte bizim çektiğimiz sıkıntıların farkında değil gibi düşünüp konuşuyorlar. Dünyanın en güzel mesleği hekimliktir. Fakat onu uzmanlıkla taçlandırmak gerekiyor...
Diğer yandan bazılarımız farklı bir mesleğe sahipken eşinin ya da bir yakınının mesleğini yapmaya başlıyorlar. Sonra bu durum kendi mesleğini unutmasına ve hatta mesleğinden soğumasına neden oluyor. Kendi mesleğini yapmadığı yetmiyormuş gibi kendisine başka bir mesleğin ünvanını adeta uygun görmeye başlıyor. Tam bir kimlik krizi ve psikolojik kaos... Ve ne tam kendi mesleğine ne de yakınının mesleğine sahip oluyor...
Eğer kendi mesleğimizin asgari gereğini yapmıyorsak tüm mutsuzluğumuzun ve motivasyon eksikliğimizin öncelikle buradan kaynaklanmakta olduğunu bilmeliyiz. Fakat tüm bunlara rağmen hekim bile olsa hasta muayene etmeyi sevmeyenleri kınamamalı hoş görmeliyiz. Onlar hekim olarak yaratılmadıklarından ne yazık ki kendi mesleklerinin asli vazifesini yapamıyorlar... Canları istemiyor...
Doğaldır her kes kendi mesleğini yaparken hayatın beklentilerine cevap verdiğini düşünmeyebilir. Bu kişiler hobi amaçlı bazı davranışlar geliştirmek zorundadırlar. Bu yüzden zeki insan olan hekimler sadece hekim değillerdir. Pek çoğunun farklı mesleklerle anılıyor olmaları onlara sadece bir mesleğin yetmediğini, dinlenmek ve mutlu olmak için farklı uğraşılar edinmeleri gerektiği öğretmiştir...
Sözün özü: Hepimiz bu sorunu az ya da çok hayatımızın belirli dönemlerinde yaşıyoruz. Farklı uğraşılarımız amatör ruhla yapılır ve hobi amaçlı olursa terapi etkisi yapar. Fakat hem kendi mesleğimizi yapmaz hem de bundan duyduğumuz rahatsızlığı psikolojik alınganlıklarla diğerlerine yansıtırsak bu da şık bir davranış olmaz. İnsanın kendi mesleğini yapması gibi herhangi bir konuda uzman olması da çok önemlidir.
Kimse üzerine alınmasın bir başkası için değil kendim için yazdım...
Dr. Recai Yahyaoğlu
