Araştırma, İngiltere’de yaklaşık 87.000 ailenin 1993-2007 yılları arasında incelenmesiyle gerçekleştirildi. Bir yıl önce bebek sahibi olan çiftlerde yüksek depresyon riski saptandı. İncelenen annelerin % 39’u, babaların ise % 21’i, bebeğin ilk 12 ayı boyunca en az bir kez depresyon geçirdiler.
Anne baba oluşun ilk yılından sonra annelerde depresyon riski yarıya düşerken, babalarda bu oran dörtte bire iniyor. Depresyon riski ikinci yılda her iki ebeveyn için hatırı sayılır derecede düşüyor ve 12 yaşa kadar belli bir düzeyde sabitleniyor. (Daha büyük çocuklara dair veri bulunmuyor).
Yapılan araştırmaya göre ( The Archives of Pediatrics and Adolescent Medicine.) daha önce depresyon geçirmiş olan ebeveynler, görece küçük yaşta anne baba olanlar ve gelir düzeyi düşük olanlar daha fazla depresyon riski taşıyor.
Araştırma, yeni ebeveynlerdeki depresyon oranı yüksekliğinin sebeplerini bulmayı hedeflemiyor olsa da anne baba olmanın gerektirdiği günlük görevlere dair birkaç tetikleyici sebep tahmin ediliyor. Londra Tıbbi Araştırmalar Yönetim Kurulun’dan Irwin Nazareth açıklamasında “Ebeveynler için stres sebebi olabilecek uykusuzluk, yeni sorumluluklar almak ve bebeğin çiftin ilişkilerinin dengesini değiştirmesi gibi sebeplerin bu stresin sebebi olduğunu varsayabiliriz” diyor.
Araştırma, anne baba olanlarla çocuk sahibi olmayanlar arasında direkt bir karşılaştırma yapmıyor. Ancak çalışmada incelenen ebeveynlerdeki depresyon oranı aynı veritabanında yer alan çocuksuz insanlara göre de anlamlı ölçüde yüksek bulundu.
Geçmişte yapılan araştırmaların çoğu, doğum sonrası anneye odaklanmıştı. Ancak bu yeni sonuçlar depresyonun yeni baba olanlarda da yaygın olduğunu gösteriyor ve doğum öncesi eğitimleri ile doktorların her iki ebeveyne yönelik depresyon riskine odaklanmalarını öneriyor. İngiltere Milli Sağlık ve Özel Klinikler Enstitüsü yeni annelerin rutin depresyon taramasından geçirilmesini salık verirken yeni baba olan erkekler için böyle bir tedbir bulunmuyor. Araştırmayı yürüten uzmanlar ise babalar arasındaki depresyon oranını tespit edebilmek için yeni çalışmalar yapılmasının gerektiğini belirtiyorlar.
Kaynak: NewYork Times
Çeviren: Rukiye KARAKÖSE
Aktüel Psikoloji
