Yargıtay 7. Hukuk Dairenin 24/06/2013 tarihli, 2013/14031 esas, 2013/11810 karar sayılı kararında, işçinin mesaiye sürekli olarak geç gelmesi işveren açısından geçerli fesih nedeni olduğuna karar vermiştir.
İş Kanununun 18.maddesinde, işçinin davranışlarından kaynaklanan sebepler; işçinin aynı Kanunun 25/II. maddesinde işyerinde işin görülmesini önemli ölçüde olumsuz etkileyen, sözleşmeye aykırı davranışlarıdır. İşçinin davranışı ancak işyerinde olumsuzluklara yol açması halinde geçerli sebep olabilir. İşçinin sosyal açıdan olumsuz bir davranışı, toplumsal ve etik açıdan onaylanmayacak bir tutumu işyerinde üretim ve iş ilişkisi süresince herhangi bir olumsuz etki yapmıyorsa geçerli sebep sayılamaz.
4857 sayılı İş Kanunu'nun 20.maddesinin ikinci fıkrasına göre geçerli nedene dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Yargıtay Kararında özetle;
'....davacının 1-17 Ağustos 2011 tarihleri arasında hemen hemen her gün bazen 4 saati aşar şekilde mesaiye geç gelmeyi alışkanlık haline getirdiği de sunulan belgelerden anlaşılmaktadır. İşçinin mesaiye sürekli olarak geç gelmesi işveren açısından geçerli fesih nedenidir. Bu durum karşısında, davacının, iş akdinin işveren tarafından geçerli nedenle feshedildiği kabulü ile davanın reddi gerekir...' şeklinde açıkça ifade edilmiştir.
Bu kararla yargıtay işçinin mesaiye sürekli olarak geç gelmesi işveren açısından geçerli fesih nedeni olduğuna karar vermiştir.
kaynak: sgkrehberi
