Son dönemde şiddete maruz kalan sağlık çalışanlarının feryadına kulak verilmeli.
Şiddet, sadece Türkiye'nin değil gelişmiş ülkelerin de sızlandığı bir illet.
Eğitim seviyesinin yükselmesi, şiddeti azaltan bir faktör olsa da tamamen tasfiye etme iktidarı taşımıyor.
PKK'daki şiddet genleri, BDP milletvekillerinde de kendini gösteriyor.
Sebahat Tuncel bir emniyet amirine tokat atmıştı.
Bengi Yıldız polise taş atmıştı.
Şimdi de BDP Van Milletvekili Özdal Üçer, Van'da acil serviste görevli doktora tekme tokat girişti.
Bunlar, şiddetsizliğe meftun görünenlerin hakiki ve klasik refleksleri.
Ama hukuku yerle bir ederek yaptıkları sokak eylemlerinde polisten azıcık biber gazı yediklerinde kendilerini tüm zamanların en büyük mağduru ilan etmekten hiç utanmazlar.
Mağdur doktor bu milletvekiline karşı dava ve şikâyet haklarını kullanacak ama TBMM Özdal Üçer'in dokunulmazlığını kaldırmadan mağdur doktorun adaleti bulabilmesi mümkün değil.
Umarım TBMM şiddet konusundaki hassasiyetini gösterip Özdal Üçer'in dokunulmazlığını süratle kaldırır ve yargılamaya geçit verir.
Bence vekillik ve yasamayla ilgili olmayan şahsi suçlarda milletvekili dokunulmazlığı olmamalı.
Sağlık çalışanlarına şiddet sorunu gündemdeyken, bir milletvekilinin yangına benzin dökmesi yaraya tuz bastı.
Kronik kınama cümleleri ve sancıya çare olmayan demeçlerle bu sorunu geçiştiremeyiz.
Gelişmiş ülkelerde nasıl?
İlginç ki gelişmiş ülkelerin sağlık çalışanları da bu tür saldırılara uğramaktadırlar.
Los Angeles'ta bir üniversite hastanesinde çalışan doktorlardan Ordoq ve arkadaşları, hastanelerinin acil servislerinde 1979-1993 tarihleri arasında 115 silahlı saldırının meydana geldiğini söylüyorlar.
Norveç'te 536 sağlık çalışanının son 12 ayda %82'sinin hakaret ve tehdide uğradığını, %13'ünün fiziksel ve %9'unun cinsel saldırıya maruz kaldığı belirtiliyor.
İngiltere'de 2004'te Leicester'de yapılan ankette; sağlık çalışanlarının %68'inin sözlü saldırıya maruz kaldığı, %27'sinin fiziksel şiddete uğradığı görülüyor.
Japonya'daki tablo da farklı sayılmaz.
Sağlık çalışanlarının %36.4'ünün 2011 yılı içerisinde şiddete maruz kaldığı belirtiliyor.
Dikkat edilirse sorun sadece bize özgü değil gelişmiş ülkeleri de taciz eden bir karakter taşıyor.
Ne yapmalı?
Devlet bu konuda önleyici tedbirleri yoğunlaştırmalı.
Şurası muhakkak ki, her tür heyecanın yoğun bir şekilde yaşandığı acil servisler, sağlık çalışanlarına yönelik şiddetin en fazla görüldüğü yerler.
Bu konuda hastane yönetimleri de gereken hassasiyeti gösterip titiz önlemler almalı.
En fazla riskin bulunduğu servisleri ve hasta özelliklerini belirlemeleri gerekir.
Sadece yetkililere verilmiş kartlarla açılan kapılar ve fiziksel kontrol bariyerleri gibi sistemler geliştirilebilir.
Hasta kabul salonlarında mutlaka eğitimli güvenlik elemanları bulunmalı.
ABD'de, acil servislerin girişlerinde daha bekleme salonuna girmeden çelik yelekli bir polis memuruyla karşılaşıyorsunuz.
Kesici, delici ve ateşli silahlarınızı bu polise bırakırsınız.
Bekleme salonundayken katiyetle hasta muayene edilen yere ulaşamazsınız.
Sıranızı bekler ve daha sonra izole bir hasta odasına alınırsınız.
Not: HSYK 1. Daire Başkanı İbrahim Okur, tarafıma gönderdiği mailde, 28 Şubat soruşturmasının hâkim/savcılara intikal etmeyeceğiyle ilgili açıklamasının "adli soruşturmayla ilgili değil, disiplin soruşturmasıyla ilgili olduğunu" ifade etti.
Hâkim ve savcıların disiplin soruşturmaları HSYK'nın görev alanı.
Okur'un açıklamasında, muhabirin sorusunun yayınlanmaması sanırım beni yanıltmış.
Bu itibarla 15.4.2012 tarihli yazıma Okur'un son açıklamasıyla ilgili bu düzeltmeyi yapıyorum.
Bu düzeltmeyi yapalım ama şunu da ilave edelim:
HSYK 1. Daire, hâkim ve savcıların atamalarıyla görevli. Disiplin soruşturmalarıyla değil.
28 Şubat'la ilgili disiplin soruşturması başlatma, HSYK 3. Daire'nin görev alanında.
3. Daire'yi de 1. Daire Başkanı mı temsil ediyor?
Gültekin AVCI
[email protected]
