Bir kamu kurumunda memursunuz.
Sabah bir uyandınız her yeriniz dökülüyor. İşe gidemediniz. Hastaneyi aradınız randevu için aynı güne sıra alamıyorsunuz. Ateşiniz yükselmeye başladı, bari acilden giriş yapayım dediniz.
Acile müracaat ettiniz. Zaten derdinizi anlatabilecek halden çıkmışsınız. Bir de acildeki hemşireye ve doktora durumunuzun aciliyetini ispatlamanız gerekiyor. Öyle ya, ya normal muayene sırasından yırtmak için geldiyseniz? Neyse, biraz fazla ajitasyonla bu engeli de aşıyorsunuz. Fakat o da ne? Çıkışta sizden para istiyorlar. Sebep? Sevksiz gittiğiniz için ücret ödemeniz gerekiyor. Ancak en geç ertesi gün işyerinden sevk getirebilirseniz ödediğiniz ücret size iade ediliyor. Yani acil olarak gittiğiniz hastanede (özellikle özel hastanede) size bir yığın prosedür çıkıyor.
Ne kadar acil hasta olursanız olun. Ertesi gün işyerinize gidiyorsunuz ve "acil sevki" yaptırıyorsunuz. Bu arada hastaneden aldığınız raporu dairenize veriyorsunuz. Daha işiniz bitmedi. Bütün bunlardan sonra tekrar hastaneye gidiyorsunuz ve acil sevkinizi verip paranızı geri alıyorsunuz. Eğer hasta halinizle bütün bu koşuşturma sonrasında evinize gidecek dermanınız kalmışsa, evin yolunu tutuyorsunuz.
Evet, burada anlattığımız süreç, bir memurun acil hastalık durumunda maruz kaldığı tipik bir süreç. Aynı memur, normal tedavi sürecine de sevk alarak başlıyordu. 'Başlıyordu' diyoruz zira 15 Ocak 2010 itibarıyla memurlar için sevk zorunluluğu sona eriyor. Bu tarih itibarıyla artık memurların işlemleri de Genel Sağlık Sigortası mevzuatına göre yapılacak. Böylece 2,5 milyona yakın kamu çalışanı artık bütün sağlık kurumlarına (acil haller dahil) sevksiz başvurabileceği gibi, SGK ile sözleşmeli bütün eczanelerden de ilacını alabilecek.
Sadettin ORHAN
Bugün
