Pratisyen hekim Gökhan Arkan’ın Ardahan Devlet Hastanesinde, ilk iş gününde yaşadığı ve istifa etmesine sebep olan olay, sosyal medyada ‘sağlıkta şiddet son bulsun’ dedirtti.
“İlk günümde neden istifa kararı aldım?
4 Ekim Tıp Fakültesinden mezun olduktan sonra Pratisyen Hekim olarak ilk iş günümdü. Çok mutlu çok heyecanlıydım. Sonunda uğruna olabilmek için nice emekler verdiğim kişiydim, doktordum. Memleketin en uzak köşesinde acil serviste insanımıza dokunacak, belki de hayatlar kurtaracaktım. Bu nedenle 30’da 30 acil tıp uzmanlığı yazmıştım. Sonuçların açıklanmasını bekliyordum.
İlk hastamdan sonra Hastanede tomografinin önünde yardım isteyen bir gruba rastladım, koştuk arkadaşımla beraber. Bilmediğim bir çocuk hasta, kan kustu dediler. Etrafta kan lekeleri vardı. Nabızlar iyi. Bilinç durumunun iyi olmadığına anlık olarak karar verdim boyunluğu olduğu için travma hastası olarak değerlendirip kırmızı alana götürelim diye personelimize talimat verdim. O sırada neden olduğuna anlam veremediğim bir şekilde “seni öldüreceğiz” diyerek agresif davranışlara girişildi. Orada tahminen sekiz kişilerdi. Çocuğu tanımıyorum. Doktoru değilim, değerlendireceğiz acil kırmızı alanda, izin verin çocuğu çıkartalım dedim. Tamam ama sen öleceksin dediler.
Çocuğu kapalıya çektikten sonra çok daha kalabalık oldular güvenliklere saldırdılar biz çocuğa müdahale etmeye çalışırken. ( daha doğrusu uzmanlar geldiler. ) Orada saldırılar bitmedi ve polise haber verildi. Polis ekipleri gelmeden güvenlik arkadaşlarımızdan birinin de burnu kırılmış. Hala içeri girip beni ve bir uzmanı işaret ederek öldüreceklerini söylediler. Bu olaylar hayli uzun surdu. Öfkeleri dinmedi. Öfkenin nedeni Tomografide içerideki hastanın çekimi varken onu çıkartıp kendi hastaları içeri alınmadığı içinmiş. Hatta kendi çocuklarının tomografi çekimini saldırarak yarıda kestirmişler. Başhekimimiz konuştu, başhekim yardımcılarımız konuştu yine de saldırganlardı. Ölüm tehditlerinden geri adım atmıyorlardı. Ben 155 aracılığıyla polis aracına binerek öğretmenevine oradan da havalimanına geçtim. İstifamı bir arkadaşıma teslim ettim, Evime, memleketime döndüm. 1300 km’yi bunun için gelmişim. En çok da umudumu heyecanımı kırdıkları için üzgünüm...
