Depremzede üniversite öğrencisi Simay Yavuz: "Biz kadınlar, birbirimizi destekleyerek her işi planlı ve eşit şekilde paylaştırarak zor günleri beraber atlatacağımıza inandık ve yeniden güzel kalabalık sofralarımıza geri döneceğiz"
SBÜ Gülhane Hemşirelik Fakültesi Öğretim Üyesi Doç. Dr. Şeyma Zehra Altunkürek: "Kadın gönüllülerin sayısının fazla olması önemliydi. Çünkü, arama kurtarma ekipleri çalışmalarına devam ederken, sahada evsiz kalmış kadınların, çocukların sayısının fazla olması ve ihtiyaçlarının karşılanmasında, onlara destek olmada kadın gönüllüye ihtiyaç vardı"
Sağlık Bilimleri Üniversitesi (SBÜ) Rektörü Prof. Dr. Cevdet Erdöl, 8 Mart Dünya Kadınlar Günü dolayısıyla düzenlenen "Depremde Kadın Olmak" konulu panelde yaptığı konuşmada, 8 Mart 1857'de ABD'nin New York kentinde tekstil işçilerinin daha iyi çalışma koşulları istemiyle greve başladığını anımsattı.
Emniyet güçlerinin işçilere müdahalesi ve fabrikaya kilitlenmesi sonrasında çıkan yangında birçok işçinin hayatını kaybettiğini anlatan Erdöl, bu nedenle 8 Mart'ı kutlama değil anma günü olarak değerlendirdiğini söyledi.
Kadınların, afet dönemlerinde hem sahada hem saha arkasında büyük rol aldığını vurgulayan Erdöl, depremde birçok çocuğun annesiz kaldığını belirtti. Erdöl, "Annesiz kalan evlerde yıkım çok daha büyük oldu. Felaketten en çok kadınlar etkilenir. Kadınlar etkilendiğinde de çocuklar etkilenir." dedi.
Erdöl, deprem yaralarının sarılmasında da kadınların büyük rol oynadığını dile getirerek, "Depremde hayatını kaybeden kadınlarımızı da rahmetle anıyorum." diye konuştu.
- "Bizim asıl mücadelemiz başladı"
Panelde konuşan Gülhane Sağlık Bilimleri Fakültesi Ergoterapi Bölümü öğrencisi Simay Yavuz, ara tatil dolayısıyla depremin yaşandığı gün Hatay'da ailesinin yanında olduğunu söyledi.
Annesi, babası ve kardeşleriyle depremin ardından hemen dışarı çıktıklarını aktaran Yavuz, "Canımızı kurtardık ama o esnada binaların ve yaşadığım evin gözümün önünde yıkılışını izledim. Sevdiklerini kurtaramayanların feryat edişlerine, korku dolu bakışlarına ve şehrin yok oluşuna şahit oldum." ifadesini kullandı.
Yavuz, sarsıntının bitmesiyle yaşama tutunma mücadelelerinin başladığını belirterek sözlerine şöyle devam etti:
"Sarsıntı durdu ve bizim asıl mücadelemiz başladı. Enkazın altında kalan sevdiklerimiz, huzurla yaşadığımız evimiz ve ekmek kapılarımız artık yoktu. Etrafı, gökyüzü, bembeyaz bulutlar yerine göçük altında kalan insanların simsiyah umutları kaplamıştı.
Deprem sırasında gerek görevlendirme gerek gönüllü katılımla yardım faaliyetlerinde yer alan kadınların, yardımların planlanması, sağlanması ve ulaştırılmasında afetzedelerle daha hızlı ve kolay iletişim kurdukları için ihtiyaçlarımızı bize hemen ulaştırdı. Biz kadınlar, birbirimizi destekleyerek her işi planlı ve eşit şekilde paylaştırarak zor günleri beraber atlatacağımıza inandık ve yeniden güzel kalabalık sofralarımıza geri döneceğiz."
- "Yönümü bulmak bile zordu"
SBÜ Gülhane Hemşirelik Fakültesi Öğretim Üyesi Doç. Dr. Şeyma Zehra Altunkürek de 6 Şubat gecesi rüyasında babasının arayıp, "Kızım ben çok kötüyüm, çok yalnızım, gel beni al." sözleriyle uyandığını ve hemen babasını aradığını, ancak ulaşamadığını söyledi.
Bölgede deprem olduğunu öğrenir öğrenmez gerekli izinleri alarak hemen Kahramanmaraş'a gittiğini anlatan Altunkürek, "Hava koşullarının ve bölge trafiğinin çok ağır olması nedeniyle zorlukla ulaştığım memleketimde kayboldum. Doğup büyüdüğüm sokaklar, caddeler sadece bir enkaz yığınıydı, yönümü bulmak bile zordu. Babamı bulmuştum fakat sevincim buruktu. Çünkü, akrabalarımın, arkadaşlarımın içinde olduğu binlerce insan göçük altındaydı, bizler ise çaresizce enkazların başında bekliyorduk." diye konuştu.
Hemşire olduğu için çok büyük katkı sağlayacağını düşünerek bölgede kalmak istediğini üniversiteye bildirdiğini dile getiren Altunkürek, sözlerini şöyle sürdürdü:
"Depremin ilk beş günü Kahramanmaraş'ta bulunduğum sürede gördüm ki hayatını kaybetme ve yaralanmada kadın erkek farkı olmamasına karşın deprem sonrasında çocukların, engellilerin, yaşlıların bakımı ve yardımların kullanılır hale getirilmesi, gündelik yaşamın afet koşullarında idame edilmesi ile şiddetin ve güvensiz ortamların yokluğu gibi nedenlerle asıl yük kadınların üzerine yüklenmiş, deprem emekçi kadınları vurmuştu. Bu nedenle kadın gönüllülerin sayısının fazla olması önemliydi. Çünkü, arama kurtarma ekipleri çalışmalarına devam ederken, sahada evsiz kalmış kadınların, çocukların sayısının fazla olması ve ihtiyaçlarının karşılanmasında, onlara destek olmada kadın gönüllüye ihtiyaç vardı."
Altunkürek, eşlerini, çocuklarını kaybeden kadınların dahi her şeye rağmen büyük bir metanetle yaralılara yardım etmeye çalıştığını, çocuklara, yaşlılara sahip çıktığını belirterek, "Çünkü, hepimiz biliyorduk, enkazdan sağ kurtardığımız her çocuk, ülkemizin geleceğinin en sağlam kolonları olacaktır." sözleriyle duygularını dile getirdi.
Yeryüzü Doktorları Derneği Genç Yeryüzü Doktorlar Koordinatörü Esra Demir ise bir sivil toplum kuruluşu olarak deprem bölgesinde yaptıkları çalışmalara ilişkin sunum yaptı. Tüm faaliyetlerde kadınların aktif rol aldığının altını çizen Demir, özellikle psikososyal destek çalışmalarıyla depremzede çocukların yanında olduklarını bildirdi.
- "Yara alan aile fertlerimizi ayağa kaldırmamız gerekiyor"
TRT muhabiri Elif Akkuş da gazetecilik hayatı boyunca savaş bölgesi dahil birçok olaya tanık olduğunu ancak Kahramanmaraş merkezli depremler kadar ağır sonuçlarla karşılaşmadığını vurguladı.
Akkuş, "6 Şubat'ta yaşadığımız gibi bir şey görmedim, hiç bu kadar acının üst üste geldiğini görmedim." dedi.
Deprem bölgesinde her yerde kadınların, gazeteci, 112, UMKE, AFAD gibi birçok görev ve sorumlulukla yer aldığını anlatan Akkuş, "Türkiye sınırlarla illere ayrılmış bir ülkeydi 6 Şubat'a kadar, şimdi koskoca bir aile oldu. Bu nedenle şimdi ağlamayı bir kenara bırakarak, hep birlikte yara alan aile fertlerimizi ayağa kaldırmamız gerekiyor." diye konuştu.