Saydan, 2007 ve 2013 yılları arasında toplam sağlık harcamalarında son derece haksız bir dağılımın söz konusu olduğunu belirterek, "2007'de  hastanelere ödenen para toplam sağlık bütçesinin %56'sı iken, 2013'de bu oran %68'e çıkmıştır" dedi.

Saydan, Türkiye'nin 33 OECD ülkesi içinde kişi başına en az ilaç harcaması yapan ülke olduğunu ve bu miktarın yıllardır artmadığını belirterek, ilaç harcamalarının fazla olduğunu ileri sürmenin dayanaktan yoksun olduğunu kaydetti.   

Saydan açıklamasına şöyle devam etti:

"Anayasa’nın 56'ncı maddesi ile “sağlık hakkı” teminat altına alınmış olup, bu hakkın temini maksadıyla Devlete sağlık kuruluşlarını plânlama ve sağlık hizmetlerini sunma görevi verilmiştir.

Sağlık giderlerini karşılamak ülkeler için hiçbir zaman ucuz olmamış, her zaman bir bedel karşılığı olmuştur. Ucuz tedavi ve ilaç parası ödemeye çalışan devletler, vatandaşlarının sağlığını kaybetmesine neden olur ki, bu daha büyük masraflara kapı aralar. Çünkü sağlıksız bir toplum hiçbir şey üretemez, çalışamaz ve ATIL bir toplum olur. Bu sebeple bu sonuçları bilen ülkeler vatandaşlarının tedavi ve ilaç harcamalarına önem verirler.

Nedense sağlık giderleri denilince hemen ilaçlara ödenen para ön plana çıkartılmaktadır. Halbuki 2007-2013 arasında toplam sağlık harcamalarında son derece haksız bir dağılım söz konusudur. Şöyle ki, 2007de  hastanelere ödenen para toplam sağlık bütçesinin % 56 sı iken, 2013 de bu oran % 68e çıkmıştır. Kaldı ki bu oranın içinde hastanelerin aldığı fark ücretleri yer almamaktadır.

33 OECD ÜLKESİ İÇİNDE EN AZ İLAÇ HARCAMASI YAPAN ÜLKE TÜRKİYE

OECD’nin geçen yılki verilerine göre, Türkiye’de kişi başına yıllık ilaç harcaması 121 dolardır. Bu harcamanın OECD ortalaması 497 dolardır. İlaç harcamasının tutarı gelişmişlikle de ilgilidir. Örneğin ABD’de kişi başına yılda 995, Kanada’da 752, Fransa’da 641, İrlanda’da 648, Japonya’da 652. İsviçre’de 474, İspanya’da 536 dolardır. Ülkemiz 33 OECD ülkesi içinde kişi başına en az ilaç harcaması yapan ülke olmasına rağmen ve bu miktar yıllardır artmazken ilaç harcamalarının fazla olduğunu ileri sürmek dayanaktan yoksundur.

Sağlıkta dönüşüm programı için en büyük fedakarlığı eczane eczacıları yapmış ama artık eczane ekonomilerimiz çok kötü durumda olduğundan ilaç ve eczacılık hizmeti; mevcut ilaç fiyatları, kar oranları ve verimlilikle sürdürülebilir olmaktan çıkmıştır.

Çok acil olarak “eczacı kar oranlarında “iyileştirme yapılması ve Eczacılarla ilgili Yönetmeliğin 33. maddesindeki danışmanlık hizmet bedeli karşılığı olan “eczacı meslek hakkımızın” verilmesi gerekmektedir. Bizler 24 bin eczane eczacısı, kendi birikimimiz olan sermayelerle bu ülkenin vatandaşlarına 7 gün 24 saat hizmet vermeye çalışıyoruz. Bu hizmetin kesintisiz devamının sağlanması ve eczanelerimizi yaşatabilmemiz için gerekli tedbirlerin bir an evvel alınması gerekmektedir.

TEİS olarak görüyoruz ki, ilaçlara yapılan ödemeler birtakım palyatif, yanlış yöntemlerle azaltılmaya çalışılmaktadır. 2004/2014 yılları arasında kurumun eşdeğer ilaç uygulamasında yaptığı değişiklikleri TEİS tarafından yapılan çalışmayla hazırlanan tablodan net bir şekilde anlamaktayız."

SGK EŞDEĞER İLAÇ UYGULAMASI YILLARA GÖRE

(10 yıl içinde ilaç alan vatandaşlarımıza yaptırılan ödemeler )

Saydan, vatandaşların reçetesinde yazılı ilaçlara kavuşmakta zorlandığını belirterek, şöyle devam etti:

"Vatandaşlarımız eczanelerimize geldiğinde: reçete parası (en az 3lira), İlaç katkı payı (%10-%20), Ucuz ilaca göre fiyat farkı, Devlet ve üniversite hastaneleri için 5 lira, reçete yazdırırsa 8 lira, Özel hastane ve poliklinikler için 12 lira, reçete yazdırırsa 15 lira MUAYENE ÜCRETİ ödemektedir.

REÇETELER ETKEN MADDE İLE YAZILMALI

 TEİS olarak defalarca ifade ettik, yetkililere raporlar ilettik. Reçetelerin yazılırken ilaçların “ticari isimleri “ değil, “etken maddeleri “yazılsın. Çünkü hastalığı tedavi eden, vatandaşlarımızı iyileştiren ilaçların “ticari isimleri“ değildir, İLAÇ ETKEN MADDELERİDİR.

 GERÇEK TASARRUF YAPMAK İÇİN, vatandaşlarımıza ek külfetler getirmemek için Sağlık Bakanlığı tarafından, aynı ilaç raporlarında olduğu gibi reçetelerde de etken maddeye geçilmesi acilen sağlanmalıdır.

 TEİS olarak; Halkımıza ilaç olabilmek  için “sorunlarımıza ilaç” istiyoruz. İlaç ödemelerinde de “gerçek tasarruf “için reçetelerin “etken madde” ile yazılması gerektiğine inanmaktayız."