Damarları tıkalı hastalara takılan stentlerde önemli bir adım atıldı. Artık hastalar, metal stentleri ömür boyu taşımak zorunda kalmayacak.ABD merkezli Abbott Laboratuvarları, dikiş ipinde kullanılan aynı polimerden stent üretmeyi başardı. Bu 'eriyen' stentler, içerdikleri ilaçla bir yılda damarların kalbe kan pompalamasını sağladıktan sonra, takip eden iki yıl içinde de kendiliğinden yok olacaklar. Dünyanın en prestijli tıp dergilerinden ABD merkezli The New England Journal of Medicine'a göre, teoride stentlerin kalıcı olmaması, iltihap ve acı riskini azaltacak. Mevcut kullanımdaki metal stentler ise kan damarlarını eski haline getirdikten sonra vücutta kalmayı sürdürüyor ve bu da damarın hiçbir zaman eski esnekliğini kazanamamasına neden oluyor. Metal stentlerin bir diğer riski de az, ihtimal de olsa damarın yeniden tıkanması. Bu da gelecekteki tedavi yöntemlerini sınırlayan bir durum oluşturuyor.

DAMARA DA 'YARAR'

Eriyen stentler ise, damarların yeniden eski doğal durumuna dönmesini sağlıyor. Abbott stentleri Avrupa ülkeleri de dahil olmak üzere dünyada 100'den fazla ülkede kullanımda ancak her yıl kalbiyle ilgili problem yaşayan 850 bin kişiye stent takılan ABD'de kullanılması için, Amerikan Gıda ve İlaç İdaresi'nin onayı bekleniyor. Abbott Laboratuvarları, geçtiğimiz ay bir basın duyurusu yaparak, eriyen stentlerin dünya genelinde 125 binden fazla hastanın tedavisinde kullanıldığını açıkladı.

ELEŞTİRİ DE VAR

The New England Journal of Medicine, 'eriyen' stentle ilgili eleştirel bir yazıyı da yayınladı. Almanya'nın Münih kentindeki Kalp Merkezi'nden Kardiyolog Robert Byrne, normal stent takılan hastaların sadece yüzde 0.7'sinde kan pıhtısı oluşurken, eriyen stent kullanan hastalarda bu oranın yüzde 1.5'e çıktığına dikkat çekti. Bazı bilim adamları bu farkın istatistik olarak önemli olmadığını savunurken, Byrne, "Eriyen stent sezgisel olarak çekici olsa da, bu teknolojiyi kayıtsız şartsız kabul etmemiz için yeterli değil" ifadelerini kullandı.

FİKİR YENİ DEĞİL

Aslında vücutta kendiliğinden kaybolan stent fikri yeni değil. 1970'lerde sentetik eriyen dikiş iplerinin yapılmasının ardından doktorlar, bunu stentlere uygulamayı da tasarlamıştı. Ancak bunu gerçeğe dönüştürmek kolay olmadı. Vücuda yerleştirilen bu tür maddelerin zaman içinde erirken yeterince sağlam ve sürdürülebilir olması, sağlık açısından risk oluşturmaması ve röntgende tespit edilebilir olması gerekiyordu.