ALLAH'IN İNSANLIĞA ARMAĞANI; BAL...

Antik çağlarda genellikle ölümden sonra yaşama inanılmış. Neolitik çağlardan itibaren Babil, Sümer ve Girit gibi birçok medeniyet önemli insanlarını balla birlikte gömmüşler. Çünkü bal diğer dünyaya girişin anahtarıymış. Büyük İskender de ölümünden sonra halis balla mumyalanmış. Yine eski bir geleneğe göre evlenen çiftler birbirlerinin avuçlarından bal yalayarak birbirlerine kötü söz söylemeyeceklerinin teminatını vermişler. Doğumdan hemen sonra ağlayan bebeklerin dilleri ballı bezle sarılırmış. Antik Yunan’da bilgeliğiyle ünlü pek çok ismin bal yiyerek büyüdüğü için, kimsede bulunmayan niteliklere sahip olduğu sanılmış. Eflatun ve Pindar gibi büyük şairlerin ağzından çıkan sözleri arıların dillerine taşıdığına inanılmış. Herodot'un Mısır tarihinden aktardığına göre, Mısırlılar tanrıları na adadıkları hayvanların içini boşaltıp un, kuru üzüm, incir ve çeşitli aromaların balla harmanlanmasından oluşan bir karışımla doldururlarmış. Balın yüzyıllardır en önemli çeşni olduğu da, Antik Yunan kültürünün en önemli yemeklerinden biriyle anlaşılıyor. Epaentes’in tarihe kazandırdığı bilgiler arasında Yunanlıların en çok sevdiği “bal dolması” var. Diğer malzemeleri ise et, peynir ve soğanmış.